اختلال محاسباتی دشمن

پایگاه رهنما:

آشوب­های اخیر درس­ها و عبرت­های فراوانی برای ناظران سیاسی دارد. رهبرمعظم انقلاب اسلامی برای تاباندن نور تبیین به حوادث اخیر نکات مهمی را در سخنرانی های اخیرشان طرح کردند. در همین راستا ایشان در دیدار با مداحان به تبیین نقشه و محاسبه دشمن در حوادث اخیر پرداختند و در همین راستا اظهار داشتند که «در این قضایا، نقشه دشمن، جامع اما محاسبه آن غلط بود.» و همچنین رهبر انقلاب اسلامی افزودند: «عامل امنیتی، نفوذ تیم‌های جاسوسی، غوغای ایران‌هراسی استکبار در دنیا به روش‌ها و شیوه‌های تبلیغاتی مختلف، همراه کردن بعضی عناصر داخلی با خودشان، تحریک انگیزه‌های قومی، مذهبی، سیاسی و شخصی، و تبلیغات فراگیر، از دیگر عوامل اخلال بود که از ماه‌ها قبل آنها را فعال کردند.» و در استمرار آن مقام معظم رهبری(مدظله العالی) خاطرنشان کردند: «من به‌عنوان یک ناظر، در دل خود به مهندسی خوب دشمن «آفرین» گفتم؛ چرا که همه چیز را در جای خود و به اندازه فراهم کرده بود اما با وجود این نقشه که در کشورهایی نیز اثرگذار است، موفق نشدند زیرا محاسبه آن‌ها غلط بود.» ایشان در برشمردن مصادیقی از محاسبه غلط دشمن خاطرنشان کردند: «خیال می‌کردند ملت ایران به علت مشکلات اقتصادی با نقشه براندازی و تجزیه‌طلبی آن‌ها همراهی خواهد کرد. خیال می‌کردند با فحاشی و بد دهنی و اهانت‌های گوناگون می‌توانند مسئولان کشور را منفعل و از میدان خارج کنند. خیال می‌کردند با وسوسه و هیاهو می‌توانند مسئولان سطح بالای کشور را دچار اختلاف‌نظر کنند. خیال می‌کردند با دلارهای نفتی فلان کشور مزدور آمریکا می‌توانند اراده جمهوری اسلامی را تحت تأثیر قرار دهند. خیال می‌کردند با تشویق چند عنصر خودفروخته به پناهندگی به کشوری دیگر و لجن‌پراکنی علیه ایران، جوانان ما ناامید می‌شوند، در حالی‌که اشتباه کردند و کسی به آن‌ها اعتنایی نکرد. »

اشتباهات راهبردی دشمن

 مبانی محاسبات طراحی اقدام امنیتی دشمن علیه ملت ایران اساسا دارای چند اشتباه بزرگ بود که به اجمال به آن اشاره می‌کنیم.

نخست: انتخاب محیط جمع‌آوری اطلاعات، اصلی‌ترین بخش اشتباه محاسبه آنان بود. دشمن با در اختیار داشتن سکوهای فضای مجازی و تحلیل داده‌های آن تصور می‌کرد برخی از اطلاعات تبادل شده مبنای خوبی برای تحلیل افکار عمومی مردم ایران است، ولی در نظر نداشت که  فضای مجازی  همان‌گونه که در اسمش مستتر است، مجازی است و اقدام  در صحنه عمل بسیار متفاوت است.

دوم: عدم شناخت فضای فکری، فرهنگی و تاریخی ایران بود. ایرانی‌ها در مورد تمامیت‌ارضی کشور بسیار حساس هستند و این موضوع خط قرمز هر ایرانی است. طرح تجزیه ایران در همان روزهای ابتدایی ناآرامی‌ها نقشه دشمنان را برملا  کرد.

سوم: اشتباه راهبردی دیگر، حساب کردن روی عده‌ای بود که نه در ایران بودند و نه هدف‌شان ماندن در ایران بود و نه دغدغه ایران و مردم  را داشتند و اکثریت به‌دنبال بهانه‌ای برای مهاجرت و رفتن بودند. آنان ایران را هزینه کردند تا پناهندگی سیاسی گرفته و به بهانه‌ای از کشور بروند. مردم ایران، این طیف را به‌خوبی می‌شناسند.

چهارم: اشتباه محاسباتی، حساب کردن روی جریان‌های بدنام در میان مردم و در تاریخ ایران است. بدون اغراق همه جریان‌های وارد شده علیه جمهوری اسلامی ایران در این دوره  در حافظه مردم بسیار بدنام هستند و آزمون خود را قبلا پس داده‌اند؛ از سلطنت‌طلب‌ها و منافقین تا گروه‌های تجزیه‌طلب، همه در ریختن خون مردم بی‌گناه این ملت، کارنامه‌ای سیاه دارند.

پنجم: بی‌اعتبار شدن سریع ابزارهای رسانه‌ای آنها به‌دلیل تناقض در اطلاع‌رسانی واقعیت و عمل مستقل رسانه‌ای آنها بود. اغراق و افراط در سیاه نمایی بی‌وقفه مبنی بر این‌که نظام در حال سقوط است و کار تمام شده و کشور در آتش است به جوک تبدیل شده بود. مردم  زندگی عادی خود را داشتند و خبری از آتش و سقوط نبود.

ششم: خشونت بسیار بالا در اعتراضات برای ایجاد شوک و به‌عنوان چاشنی اعتراض‌ها با هدف ریختن ترس مردم از قدرت انتظامی نظام  و گیج کردن دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی، نه‌فقط درست عمل نکرد بلکه آفتی شد که هر نوع استقبال احتمالی را به‌شدت کاهش داد.

هفتم: اشتباه در محاسبه میزان عمق نفوذ جمهوری اسلامی در میان مردم بود. دشمن  تشییع با شکوه شهید سلیمانی را یا ندیده یا فراموش کرده بود.

هشتم: فقدان محاسبه بر کیفیت و تعداد طرفداران سرسخت  نظام بود که که برخلاف برخی آشوبگران نه‌فقط قصد رفتن نداشتند بلکه قصد فدا شدن برای مردم، کشورشان و نظام را داشتند.

نهم: تجربه و عقلانیت بالای نظام در مدیریت بحران‌ها از نکاتی بود که دشمن محاسبه درستی از آن نداشت؛ گرچه تکنیک‌های ناآرامی‌ها حکایت از مطالعه جدی روش‌های مدیریت بحران را داشت ولی تصور این‌که قوه‌عاقله‌ای با مطالعه، تجربه بالا و صبر راهبردی نسخه مدیریت بحران را می‌نویسد در محاسبات نیامده بود

دهم: پیوند زدن امنیت با فرهنگ بود. انقلاب اسلامی فرهنگی‌ترین انقلاب در جهان است. امام‌خمینی‌(ره) هیچ‌گاه اجازه نداد انقلاب اسلامی به سمت خشونت برود و پس از پیروزی انقلاب، شورای عالی انقلاب فرهنگی را تاسیس کرد و محور اقدامات سایر بخش‌ها در کشور قرار داد؛  نقطه‌ای که دشمن عکس آن را انجام داد. طرح آنها این بود که از موضوعات و دغدغه‌های فرهنگی، سوژه امنیتی بسازد که شکست خورد. در برابر انقلاب فرهنگی نسخه امنیتی جواب نمی‌دهد.

یازدهم: همه خوب می‌دانستند که چقدر جنگ اوکراین و روسیه به حیثیت اروپا و آمریکا لطمه زده است. غرب به‌دلیل درک ایران از دغدغه‌های امنیتی روسیه به ‌شدت ناراحت بود و مردم ایران می‌دانستند آمریکا به‌دلیل شکست، در پی ضربه زدن خواهد بود و حمایت آمریکا از اعتراضات را تعویض امنیت مردم اروپا  و غرب با خودشان تفسیر کردند و این خطای محاسباتی ژئوپلتیک در حمایت از ناآرامی‌های ایران بود. نکته‌ای که این بار نمی‌خواستند برخلاف تحلیل‌های قبلی ذره‌ای به زبان‌بیاورند.

دوازدهم: محاسبه غلط  دشمن و دنباله های آن، پیوند زدن مسائل خارجی با داخلی و فشار از درون به رهبران ایران بود که از خطاهای  راهبردی  بود. محافل فکری و اندیشکده‌ها به خیال خود این پیام‌ را منتقل می‌کردند که آمریکا برای پذیرش برجام این ناآرامی‌ها را به جمهوری اسلامی تحمیل می‌کند و این پیامی برای رهبران ایران است که اگر تداوم  حکومت را می‌خواهند، باید از انرژی هسته‌ای کوتاه بیایند یا امتیازات بیشتری بدهند که البته خطایی بس خطرناک کردند

سیزدهم: خطای محاسباتی، تمرکز بر شکاف نسلی در ایران بود؛ نسلی که نه انقلاب و ‌نه جنگ و نه تحریم‌ها را دیده بودند گزینه مطلوب برای برنامه ریزی بود ولی فراموش کرده بودند که تنفر تاریخی ایرانی‌ها از غرب به‌ویژه آمریکا خیلی ریشه‌ای است و در محاسبات ظاهری آنها نمی‌گنجد ‌‌و این نفرت مربوط به نسل به خصوصی نیست.

چهاردهم: خطایی که از همه خطاهای قبلی بااهمیت‌تر است، فراموش کردن ریشه عمیق اعتقادات مذهبی در میان مردم ایران است. حمله به اعتقادات، پاشنه‌آشیل این طراحی بود و اهانت به  قرآن، مساجد و مقدسات مردم، موضوع تلخ برای مردم بود. ملت ایران از هر نوع طیف و صنف، باورهای عمیق مذهبی دارند و به آنها پایبند هستند.